Hirschberg Aleksander Maryna Mniszchówna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stę-skniwszy się do nich, z końcem września, pokryjomu udał siętam car kasimowski.Atoli pamiętna mu była łaska Króla JegoMości i ludzkość, pokazana mu tak od rycerstwa, jak PanaHetmana.Zamyślał więc stamtąd odjechać i syna równieżstarał się do tego nakłonić.Lecz syn jego nie tylko nie usłuchałgo, ale nawet przestrzegł o tem szalbierza.Samozwaniec po-stanowił zemścić się za to i kazał go zabić, a następnie ciało jegoutopić, ażeby zaś nie wywołać przeciw sobie niechęci, puściłten głos , że Uraz-Mahmet uciekł z Kaługi. Siła ludzi pisze dalej %7łółkiewski żałowało tego carakasimowskiego, osobliwie zaś Tatarowie jurtowscy.Międzynimi był niejaki kniaz Piotr Urusow, człowiek rycerski, prze-____________��) Rps.Muz.XX.Czartor.��, str.��.�t ) Rps.Muz.XX.Czartor.��, str.��.Zmierć drugiego Dymitra.265ważny, który z zemsty z kilkądziesiąt Tatar spraktykował się nazdrowie Dymitra.A miał do tego także powód osobisty.Na kilka tygodni przedtem, gdy mu Urusow ganił zabi-cie Uraz-Mahmeta, dał go Samozwaniec knucić i w turmęwsadzić.Bolało go więzienie, a podobno barziej knucenie.Dopiero też w połowie grudnia, za przyczyną carowej , kazałgo Dymitr wypuścić i zaraz na czatę pod Mieszczowsk wy-prawił.Podjazd ten wpadł na rotę polską Czaplińskiego, a roz-biwszy ją, niemało jeńców, najwięcej zaś pacholików do Ka-ługi przyprowadził.Zwycięska ta utarczka bardzo uradowała Samozwańca.Ztego też powodu, przy obiedzie dnia ��.grudnia bardzo byłwesół.A miał to w obyczaju, że się rad częstemi przejazdkamibawił.Tak też i tego dnia, podpiwszy sobie, jako to rad czynił,po obiedzie kazał w sanie zaprządz i wyjechał na przejazdkęgościńcem ku stolicy.Z nim razem jechało ze �� Tatarów,nad którymi Piotr Urusow był starszym i z kilkanaście bojarmoskiewskich, a z nimi kilkadziesiąt człeka.Kazał wiezć ze sobąsanie dwoje, picia różnego, miodów, gorzałek, któremi w poluczęstował bojary i Tatary przedniejsze.Dymitr był dobrej myśli; około sani jego puszczali zające,szczwali i napijali się.Chwilę tę obrał Urusow do wykonaniaswoich zamiarów. W onym zgiełku, zemknął kilkadziesiątczłeka naprzód na bojary, a sam z inszymi rzucił się na Samo-zwańca. Uchwyciwszy konie i woznicę, tam go też na saniachsiedzącego zabili.Naprzód Urusow z pistoletu go postrzelił,a następnie szablą rękę i głowę mu uciął.Potem inni, z koniskoczywszy, okrutnie go rozsiekli i zaraz odarli.Z Moskwyniektórych również zabito, drudzy ranni uszli , Urusow zaś,jako też inni sprzysiężeni, natychmiast ratowali się ucieczką.W ten sposób żywot swój zakończył drugi Samozwaniec,do którego, oprócz Maryny nikt się nie przywiązał i prócz niejnikt nie żałował.Nieokrzesany, grubych a brzydkich obycza-jów , pijanica, bezpieczny w mowach plugawych , bez po-wagi i poczucia godności osobistej, zupełnie nie dorósł doroli, której się był podjął.Wkrótce po swojem wystąpieniu,niemal powszechne zjednał sobie miano szalbierza i był tylko266 Zmierć drugiego Dymitra.narzędziem stronnictwa walczącego z Szujskim, a następniez Zygmuntem, żołnierzy polskich, pragnących odebrać żołdzaległy, wroszcie Dońców i ambitnych planów Maryny.Tembardziej nie żałowano go, nawet w własnem jego stronnic-twie, że tyranią swą i postępowaniem nierozumnem, wkoń-cu niemal wszystkich sobie zniechęcił.*Zwłoki Dymitra pozostały w polu na saniach i dopiero poniejakim czasie wyjechano po nie z miasta.Kiedy nadeszła o tem wiadomość do Kaługi, uderzonow dzwony, a lud tłumnie wyruszył, ażeby się im przypatrzyć.Niebawem dowiedziała się o tem i Maryna.Chociaż wówczasbyła w stanie brzemiennym, wypadła z zamku, z rozpaczy wło-sy na sobie rwała i nie chcąc żyć bez przyjaciela, wołała, aby jątakże zabili.Miała nawet targnąć się na swoje życie, lecz ranyjej nie były śmiertelne �u ).Tymczasem mir wszystek wychodził po ciało Samozwań-ca i z uczciwością przyprowadził je do Kaługi , poczem wrazz carową wprowadzono je do zamku.Równocześnie wielki był tumult w mieście.Dońcy bo-wiem, ażeby pomścić Dymitra, cokolwiek tam było Tatarów,wszystkich pobili [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Formularz