[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.U 5 osób decydowała znaczna niewydolność drugiej kończyny i obawaprzed jej utratą.2.Pogorszenie się ogólnego stanu zdrowia, a także odjęcie drugiej kończy-ny na poziomie uda bądz goleni w 2 6 lat po odjęciu kończyny protezowanejdotyczyło 7 osób.U tych osób nie było wskazań do protezowania drugiej koń-czyny.3.Błędy w wykonawstwie protez dotyczą 7 zaprotezowanych, co było przy-czyną zaniechania chodzenia w protezach.4.Krótkie lub przykurczone kikuty uda uniemożliwiały chodzenie w prote-zach u 6 osób, u 5 innych wadliwe i bardzo krótkie kikuty goleni.5.U 2 osób stwierdzono niewątpliwy brak akceptacji i motywacji posługi-wania się protezą.W drugiej podgrupie obejmującej 46 osób w wieku średnim i starszym po-wodem odjęcia kończyn były zranienia wojenne i amputacje urazowe wykona-ne w różnych okresach ich życia.Okres, jaki upłynął od odjęcia do naszegobadania, wynosił średnio 18 lat.Chodzili oni w protezach przez szereg lat.Wie-lu spośród nich to inwalidzi wojenni o różnym stopniu sprawności, stosującyprotezę od święta.Oto przyczyny, z powodu których omawiana podgrupa nie posługuje sięprotezami:1.Zmniejszenie sprawności drugiej kończyny u 2 osób (u jednej ciężka artro-za pourazowa kolana, u drugiej odjęcie uda).2.U 7 innych osób niedostosowanie się do programu rehabilitacyjnego lubuciążliwość w posługiwaniu się protezą zadecydowało o chodzeniu z pomocąlasek lub posługiwaniu się wózkiem.3.Aż 16 inwalidów tej podgrupy nie chodzi w protezie z powodu krótkiegolub przykurczonego kikuta uda i 9 z powodu wadliwego i przykurczonego ki-kuta goleni.4.U 12 protezowanych w okresie odległym od odjęcia kończyny przyczynąnieposługiwania się protezami był brak akceptacji, a przede wszystkim mo-tywacji psychicznej i środowiskowej inwalidy.Część z nich nabyła doskona-łych nawyków i przystosowała się do chodzenia o laskach na długo przed pro- Przyczyny niepowodzeń w protezowaniu 81tezowaniem, zżyła się ze swym kalectwem.Inwalidzi ci byli równie sprawniw spełnianiu czynności życia osobistego i w obowiązkach gospodarskich jakinwalidzi protezowani.WNIOSKI1.U wielu osób, zwłaszcza starszych, występuje przyzwyczajenie do protezykonwencjonalnej.Nabyte i utrwalone stereotypy ruchowe uniemożliwiająceim korzystanie z protez bardziej nowoczesnych.2.W odjęciach naczyniowych narastają zmiany chorobowe ogólne, zagroże-nie lub odjęcie drugiej kończyny, a także zwiększa się odsetek kikutów wadli-wych.3.Mało skuteczne jest protezowanie osób o utrwalonych nawykach chodze-nia z pomocą lasek lub na szczudle, szczególnie w odległym okresie po odjęciukończyny.4.Jedno z zasadniczych kryteriów wnioskowania o usprawnianiu i protezo-waniu stanowi wyrazna akceptacja i motywacja ze strony protezowanego.6 Rehabilitacja po amputacjach Bolesław BielickiOCENA KLINICZNA REAMPUTACJI KOCCZYN DOLNYCHZe Stołecznego Centrum Rehabilitacji w KonstancinieDyrektor: prof.dr med.M.WeissKilkuletnia obserwacja amputowanych, upoważnia nas do wyrażenia poglą-du na temat techniki dokonywanych amputacji, wskazań do reamputacji oraztaktyki funkcjonalnego uzupełniania ubytków w świetle współczesnych po-glądów na to zagadnienie.W latach 1968 1970 przekazano do Stołecznego Centrum Rehabilitacji 587chorych z amputacjami kończyn dolnych na różnym poziomie.Z tej liczbyu 148 chorych znaleziono wskazania do reamputacji lub plastyki kikuta.Wskazania do operacji plastycznej kikuta znajdowaliśmy w tych przypad-kach, w których wadliwe ukształtowanie kikuta uniemożliwiało zastosowaniedobrej funkcjonalnej protezy.Oto najczęściej spotykane przyczyny interwencji:1.Nadmiar tkanki miękkiej w stosunku do długości kikuta kostnego.2.Przemieszczenie kikuta kostnego w stosunku do tkanki miękkiej.3.Przodująca kość, przebijająca skórę.4.Owrzodzenie troficzne szczytu kikuta.5.Wciągające blizny skórne wywołujące fałdy, w których głębi powstająwyprzenia i owrzodzenia.6
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
